Paradoks ekstremum

Każde zjawisko patologiczne o maksymalnym natężeniu wymaga natychmiastowej reakcji. Tak jest na przykład z ubóstwem, czy atakiem choroby. Gdy ktoś spełnia dochodowe kryteria, to otrzymuje od państwa świadczenia mające poprawić stan materialny, a gdy natężenie objawów choroby jest silne, to natychmiast udzielana jest pomoc. W konsekwencji ci, którzy otrzymali pomoc stają się bogatsi od tych, którzy otarli się o kryterium dochodowe. Następuje zamiana pozycji, która nie pociąga jednak nic za sobą. Zaś osoby przewlekle chore, których objawy nie są zbyt nasilone pomocy mogą nie otrzymać, bo symptomy schorzenia uznają za efekt zmęczenia lub przesilenia. Oj, to ekstremum. I naprawdę nic nie da się z nim zrobić?