Właściwa służba

W urzędach (i innych organach administracji publicznej) płace nie mogą być wysokie. Zdecydowanie powinny być znacznie poniżej średniej krajowej. Prosty mechanizm wynagrodzenia adekwatnego do wykonywanej pracy wymaga rozszerzenia o kolosalną różnicę między urzędem, a zakładem pracy nastawionym na zysk. Klient urzędu nie pójdzie do konkurencji jeśli jest niezadowolony z obsługi, a to daje urzędnikom przywilej nawet niemiłej obsługi i wyładowaniu na nim swojej frustracji. Praca w miejscu finansowanym z publicznych środków jest służbą i dlatego wspomniane wyżej zachowania trzeba wykluczać, a sposobem na to nie może być nadzwyczajnie wysoka pensja, poczucie wyższości i idące za nim coraz wyższe żądania płacowe. Rozważyć należy testy psychologiczne (a być może także IQ) nawet dla pracowników niższego szczebla. Urzędników może frustrować brak przeprowadzonej optymalizacji pracy przez szczebel kierowniczy. Wynika on zarówno z niewielkich kompetencji kadry zarządzającej (jakoś tak dziwnie się utarło, że ci najlepsi idą do prywatnych firm), braku poczucia służby społeczeństwu, czy obawy szeregowych pracowników przed zwolnieniami (bo "kierownik zawsze mający rację" najczęściej występuje właśnie w organach publicznych). Przeprowadza się jedynie zabiegi kosmetyczne, by klienci poczuli poprawę jakości obsługi. Robi się to jednak bardzo często kosztem dodatkowych, w rzeczywistości niepotrzebnych zadań, które mają być synonimem wysokiej jakości obsługi, a w rzeczywistości tylko prowadzają chaos w zakresach pracowników, który w ich przekonaniu może zostać "uspokojony" wyłącznie ogromną podwyżką. Jej brak prowadzi zaś do osłabienia motywacji i pogorszenia zaangażowania. Brak przejmowanej nawet przez pracowników niższego szczebla inicjatywy, która wprowadzić ma kreatywne rozwiązania świadczy albo o strachu przed reakcją kierownictwa albo dowodzi naprawdę kiepskiego procesu rekrutacyjnego do urzędów. Dostają się tam bowiem osoby, które choć pełnią służbę nie mają pojęcia co to znaczy służyć społeczeństwu.