Deficyt z dzieciństwa

Jako dzieci często nie uświadamiamy sobie czego mamy za mało. Staramy się prowadzić szczęśliwe życie opierając na tym co posiadamy. Mówię tu zarówno o dobrach materialnych, jak i tych emocjonalnych dawanych przez opiekunów. Braki te jednak wychodzą już w dorosłym życiu. Wówczas ze względu na zdobytą wiedzę możemy już zinterpretować nasze patologiczne zachowania, przede wszystkim uporczywe powtarzanie pewnych zachowań nieprzynoszących żadnych większych korzyści. Czasem jednak wolimy udawać, że tego nie potrafimy, a przecież tylko w taki sposób jesteśmy w stanie naprawić krzywdy wyrządzone nam przez otoczenie i być może zapobiec wyrządzaniu krzywd innym. Niestety, ale często jeden deficyt pociąga za sobą drugi. A tym drugim jest brak odwagi. Rodzice powinni więc dostarczać dzieciom wzorów odważnych zachowań, bo gdy zapomną o innych dobrach, to odwaga pomoże im prowadzić szczęśliwe życie.