Skazani na państwo?

Państwo nie ma własnych pieniędzy, wszystko bierze od obywateli - tego typu argumentację stosują zwolennicy najniższych możliwych podatków. Przekonują, że państwo pełniące rolę redystrybutora dochodów nie ma sensu, bo nie zachodzi ona w sposób idealny, a bogacą się jedynie ci sprawujący władzę. Stosowane kontrargumenty na ogół opierają się na powszechności niedoskonałych rozwiązań, z których to powodu nie rezygnuje się z takich podstawowych powodów. Pamiętajmy jednak, że państwo nie może mieć własnych pieniędzy, bo samo jest ich emitentem. Nie może współpracować z prywatnymi przedsiębiorstwami celem ich zdobycia i sfinansowania usług publicznych, bo zniknęłaby transparentność w zakresie działania tych podmiotów. Choć polityka społeczna ma swoje mankamenty to nie można tak po prostu z niej zrezygnować, bo wówczas zwyciężą ci, którzy w danym momencie są na szczycie bez względu na to, czy osiągnęli to z użyciem pomocy socjalnej, czy nie. Z kolei ci, którzy rozpoczęli walkę lub jeszcze jej nie podjęli są w takich okolicznościach skazani na porażkę. A ponieważ każdy system pomocy, również pomocy socjalnej jest dynamiczny, to zawsze kogoś zniszczy walka z polityką społeczną...