Fenomen wyjaśniony

Fenomen Zbigniewa Stonogi to nie tylko dowód na głęboko skrywaną frustrację i manifestację jej najprostszym możliwym sposobem. To także potwierdzenie anarchistycznych pragnień, oczywiście, dość prymitywne, bo bez refleksji nad korzyściami jakie daje egzystencja w zorganizowanym społeczeństwie. Przede wszystkim jednak fenomen Zbigniewa Stonogi opiera się na jego egzystencji wyłącznie w świecie internetowym. W świecie, w którym wszystko jest możliwe - coś można usunąć, kogoś zablokować, za kogoś się podszyć - żyje się o wiele łatwiej niż w tym realnym. I choć pozornie Zbigniew Stonoga wkracza w świat realny, to brak transparentności jego działań (a brak przejrzystości to właśnie domena świata internetowego) sprawia, że to rzeczywiście jedynie pozory. Życie w internetowym świecie, który jest światem absolutnie fakultatywnym i zależnym od świata rzeczywistego sprawia, że można zatracić się w tym, co jest prawdą, a co fikcją. Dobrowolność w wyborze świata, w którym ma się swój trzon daje niektórym przekonanie, że i w tym świecie można wybierać spośród faktów, to w co się naprawdę wierzy. Fani Zbigniewa Stonogi identyfikują się z nim jak z bohaterem i dlatego podejmują się internetowych działań, o które prosi - np. wpłacania pieniędzy na konto. Z działaniami realnymi, do których trzeba wyjść z domu, jak np. pojechanie do miejsca, gdzie kandydują osoby z Komitetu Wyborczego Stonogi jest już o wiele trudniej. I choć może jest to smutne, to tylko dzięki blokadzie opartej na identyfikacji właśnie, a poniekąd też na kompensacji (bo fani Zbigniewa Stonogi wynagradzają siebie odpoczynkiem, biernością za internetową wpłatę, like, czy obelżywy komentarz jako dołożenie cegiełki w akcji "naprawianie świata" - czyli w rzeczywistości wynagradzanie siebie za defekt, lenistwo) Stonoga jest dla wielu współczesnym bohaterem. Gdy ta blokada zniknie, przestanie nim być...