Prawda o płaczu

Fizjologiczny cel płaczu jest doskonale wszystkim znany - chodzi o ukojenie podrażnionego oka i o ewentualne pozbycie się z niego ciał obcych. Nie wiadomo jednak dlaczego człowiek płacze w chwilach smutku, bólu, czy pod wpływem wzruszenia. Wydaje się dziwne, że człowiek pozbawia się życiodajnej wody pod wpływem emocji. Najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem jest to, że istota ludzka "decyduje się" na te ubytki, bo tylko w ten sposób zostanie dostrzeżony przez innych. Łzy są swoistym wołaniem o pomoc, której może udzielić tylko drugi człowiek. Tendencja do płaczu może być jednak uwarunkowana kulturowo, czego dowodem jest chociażby powstrzymywanie się od łez w pewnych sytuacjach ze względu na takie czynniki jak płeć, czy wiek. Hamowanie płaczu może mieć bardzo poważne konsekwencje, gdyż wzmacnia napięcie psychiczne, czy niewystarczające dotlenienie mózgu, co sprzyja podejmowaniu nieadekwatnych do okoliczności decyzji. Pomimo coraz bardziej popularnej mody na nieukrywanie łez, płacz jest nadal czymś wstydliwym. Być może dlatego, że pozwala się nam płakać, ale nie uczy co robić dalej...