Wiek sprawiedliwości...

To jedno z największych kuriozów obecnego systemu. Każdy z nas doskonale wie, że w jednakowym wieku można odznaczać się skrajnie zróżnicowanym rozwojem fizycznym, psychicznym, jak i społecznym. Czemu więc, na Boga, ustala się wiek, w którym człowiek ni stąd ni z owąd, staje się dorosły i uzyskuje szereg praw? Przecież mając 18 lat mózg może nie być w wystarczającym stopniu rozwinięty, by dobre dla niego było rozpoczęcie spożywania z alkoholu, czy palenia papierosów. Podobnie sprawa ma się z rozwojem społecznym, którego to odpowiedni poziom jest konieczny, by sprawować opiekę nad własnym potomstwem... Kuriozum widać także po drugiej stronie - jak można określić jeden wiek, w którym człowiek jest wystarczająco zmęczony i może skorzystać z opieki systemu emerytalnego? Wprowadzone rozwiązania akceptowane bez mrugnięcia okiem przez większość mają na celu uprościć nasze życie, pozbawić go zbędnych kosztów. Niestety razem z nimi pozbawia się nasze życie sprawiedliwości...